Kościół św. Franciszka z Asyżu w Wałbrzychu

Już w 1888 roku, po gruntownej przebudowie, budynki stały się świątynią, a ich nowym właścicielem została kuria biskupia z Wrocławia. Uroczystość poświęcenia kościoła miała miejsce 28 listopada 1889 roku, kiedy to kanonik Franz nadał mu wezwanie św. Franciszka z Asyżu. W niedługim czasie, 10 sierpnia 1890 roku, wspólnota lokalna zyskała swojego pierwszego opiekuna - księdza Hermana Wagnera, który wkrótce, bo już 4 listopada 1891 roku, objął funkcję administratora parafii, a 7 listopada został jej pierwszym proboszczem.

Dzięki zaangażowaniu kanonika Franza, kościół wzbogacił się o stacje Drogi Krzyżowej, które przekazał 3 maja 1891 roku. Następnym istotnym wydarzeniem w historii świątyni było położenie kamienia węgielnego pod nową budowlę 2 lipca 1933 roku, a sama budowa zakończyła się w 1937 roku z chwilą poświęcenia ostatnich malowideł przedstawiających życie św. Franciszka.

Na wieży kościoła pierwotnie zawieszono trzy dzwony: Trójcy Świętej, św. Franciszka oraz Ave Maria. Niestety, podczas II wojny światowej dzwony te zostały zabrane na cele wojenne. Obecnie na wieży znajdują się dwa dzwony: Maryja Królowa Polski oraz św. Franciszek. Po zakończeniu konfliktu w 1945 roku, przy wsparciu ówczesnego administratora apostolskiego księdza infułata Karola Milika z Wrocławia, zorganizowano przy kościele dom księży oraz braci pallotynów.

Warto również wspomnieć, że w świątyni znajdują się organy, które zostały zbudowane w 1973 roku przez uznaną firmę organmistrzowską Kamiński z Warszawy. Instrument ten charakteryzuje się 24 rejestrami oraz elektro-pneumatyczną trakturą gry i rejestrów, co czyni go cennym elementem lokalnej kultury muzycznej.