Kościół Zbawiciela w Wałbrzychu

W miejscu obecnej, monumentalnej budowli wcześniej istniał niewielki kościół, który został wzniesiony w pierwszej połowie XVIII wieku. Z biegiem czasu liczba wiernych wzrosła, co sprawiło, że miejsce z 1000 miejscami stało się zbyt małe. W związku z tym podjęto decyzję o zniszczeniu dotychczasowej świątyni i rozpoczęciu budowy nowego obiektu. Prace budowlane wystartowały 8 sierpnia 1785 roku pod okiem uznanego architekta, Carla Gottharda Langhansa, który urodził się w Kamiennej Górze i jest znany z projektowania m.in. Bramy Brandenburskiej. Budowę ukończono 24 listopada 1788 roku.

Interesujący jest również fakt, że organy obecnie znajdujące się w kościele, znane z lat 1746–1748, pierwotnie pochodziły z wcześniejszej świątyni. Za ich przebudowę odpowiedzialny był Albert Schweitzer, laureat Pokojowej Nagrody Nobla oraz znany muzyk i filozof.

W okresie napoleońskim przed kościołem umieszczono namiot, który służył rosyjskim żołnierzom jako tymczasowa świątynia prawosławna. Z czasem, w latach 1862–1865, przeprowadzono istotne prace restauracyjne, które obejmowały m.in. przebudowę wieży świątyni.

Przed kościołem, od 1884 roku, stał pomnik upamiętniający wojnę francusko-pruską. W latach pięćdziesiątych XX wieku pomnik ten zastąpiono nowym, ku czci Juliana Marchlewskiego. Po upadku komunizmu w Polsce, obiekt został rozebrany, a w jego miejsce planowane jest wzniesienie nowego Kościoła Zbawiciela.

Warto zwrócić uwagę, że budynek kościoła z trzema emporami ma wnętrze, które niemal w ogóle nie zmieniło się od czasów jego ukończenia, co czyni go wyjątkowym świadkiem historii i kultury regionu.