Tomasz Siemoniak


Tomasz Siemoniak, który przyszedł na świat 2 lipca 1967 roku w Wałbrzychu, to postać niezwykle ważna w polskiej polityce.

Jako polski polityk, urzędnik oraz ekonomista, Siemoniak ma bogate doświadczenie zawodowe. W latach 2000–2002 pełnił funkcję wiceprezydenta m.st. Warszawy, a następnie, w latach 2006–2007, był wicemarszałkiem województwa mazowieckiego. Jego znacząca kariera w administracji publicznej rozpoczęła się w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie w latach 2007–2011 pełnił obowiązki sekretarza stanu.

Najważniejszym okresem w jego karierze politycznej były lata 2011–2015, kiedy to pełnił rolę ministra obrony narodowej w dwóch rządach Donalda Tuska oraz w rządzie Ewy Kopacz. W latach 2014–2015 Siemoniak pełnił również funkcję wiceprezesa Rady Ministrów w trzecim z tych gabinetów.

Od 2023 roku jest ministerem-członkiem Rady Ministrów oraz koordynatorem służb specjalnych w trzecim rządzie Donalda Tuska. Co więcej, od 2024 roku objął również stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w tym samym rządzie. Dodatkowo, Tomasz Siemoniak jest posłem na Sejm w trzech kadencjach: VIII, IX i X, oraz wiceprzewodniczącym Platformy Obywatelskiej.

Życiorys

Tomasz Siemoniak jest osobą o wybitnym dorobku w różnych sferach życia publicznego. Swoją edukację rozpoczął w II Liceum Ogólnokształcącym im. Hugona Kołłątaja w Wałbrzychu, gdzie zdobył fundamenty wiedzy. Po ukończeniu szkoły średniej, wstąpił na Wydział Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, a jego pasja do nauki zaowocowała stypendium na Uniwersytecie w Duisburgu. Już podczas studiów aktywnie działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, gdzie pełnił funkcję lidera uczelnianych struktur tej organizacji w SGPiS.

W latach 90. był aktualny w politycznym krajobrazie, angażując się w działalność Kongresu Liberalno-Demokratycznego oraz Unii Wolności. Jego ambicje polityczne zaprowadziły go następnie do Platformy Obywatelskiej, a w 1993 roku starał się o mandat poselski z listy KLD. W ciągu lat 1994–1996 pracował w Telewizji Polskiej, m.in. jako dyrektor Programu 1, co znacząco wpłynęło na jego karierę.

W 1997 roku, jako koordynator programu Media i Demokracja w Instytucie Spraw Publicznych, miał okazję kształtować debatę publiczną w Polsce. W chronicznie rozwijającej się karierze politycznej, w latach 1998–2000 działał na rzecz MON, pełniąc funkcję dyrektora Biura Prasy i Informacji oraz wiceprzewodniczącego rady nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej. Jako radny gminy Warszawa-Centrum, a później wiceprezydent Warszawy, miał istotny wkład w lokalne sprawy publiczne.

W latach 2002-2006 zasiadał w zarządzie Polskiego Radia, a od 2007 roku był wicemarszałkiem województwa mazowieckiego. Dnia 26 listopada 2007 roku został powołany na stanowisko sekretarza stanu w MSWiA. Z kolei 2 sierpnia 2011 roku, dzięki zaufaniu Donalda Tuska, objął urząd ministra obrony narodowej, a 18 listopada 2011 roku kontynuował tę funkcję w nowym rządzie. W grudniu 2013 roku został wybrany na członka zarządu krajowego PO, a 22 września 2014 roku po raz kolejny objął stanowisko wicepremiera i ministra obrony narodowej.

W 2015 roku stanął w szranki wyborcze jako lider listy PO w okręgu wałbrzyskim, zdobywając znacząca ilość głosów. 16 listopada 2015 roku zakończył swoje urzędowanie na stanowisku wicepremiera oraz ministra. Doceniony przez swoich współpracowników, 26 lutego 2016 roku został wybrany na wiceprzewodniczącego PO, a w Sejmie VIII kadencji stał się członkiem Komisji Obrony Narodowej.

W kolejnych wyborach, które miały miejsce w 2019 roku, po raz kolejny uzyskał mandat poselski jako reprezentant Koalicji Obywatelskiej, uzyskując wysoką liczbę głosów. W styczniu 2020 roku ogłosił chęć ubiegania się o przewodniczenie Platformie Obywatelskiej, otrzymując rekomendację od Grzegorza Schetyny. W wyniku przeprowadzonego głosowania, zajął drugie miejsce spośród czterech kandydatów.

Wybory w 2023 okazały się dla niego kolejnym sukcesem, uzyskując mandat poselski z pierwszego miejsca listy KO, zdobywając 46 223 głosy. Jego kariera polityczna osiągnęła kolejny szczyt 12 grudnia 2023 roku, kiedy to Sejm X kadencji powołał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów w trzecim rządzie Donalda Tuska. Dzień później prezydent RP Andrzej Duda powierzył mu koordynację służb specjalnych. W maju 2024 roku, Tomasz Siemoniak objął dodatkowo stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji, zastępując Marcina Kierwińskiego.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

W poniższej sekcji znajdują się wyniki wyborcze Tomasza Siemoniaka, które pokazują jego udział w różnych elekcjach krajowych. Obejmują one dane z kluczowych wyborów, w których uczestniczył, oraz ich rezultaty.

Rok wyborówNazwa komitetu wyborczegoRodzaj organuOkreg wyborczyRezultat
1993_Kongres Liberalno-DemokratycznySejm II kadencjinr 48270 (0,10%)
2015_Platforma ObywatelskaSejm VIII kadencjinr 230 786 (13,15%)
2019_Koalicja ObywatelskaSejm IX kadencji45 395 (16,04%)
2023Sejm X kadencjinr 2146 223 (9,63%)

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczenia

Lista odznaczeń, które zdobył Tomasz Siemoniak, jest niezwykle imponująca. Oto główne wyróżnienia:

  • Medal Honorowy za zasługi dla Żandarmerii Wojskowej – 2014,
  • Odznaka pamiątkowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2011, ex officio,
  • Odznaka okolicznościowa Ministerstwa Obrony Narodowej – 2012, ex officio,
  • Order „Za zasługi” III klasy – Ukraina, 2010,
  • Komandor z Gwiazdą Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi – Norwegia, 2012,
  • Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy – Estonia, 2014,
  • Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2012,
  • Pamiątkowy Srebrny Medal Pokoju – 2013, Międzynarodowe Stowarzyszenie Żołnierzy Pokoju,
  • Medal „60 Lat Udziału Polski w Misjach Poza Granicami Państwa” (SKMP ONZ) – 2013,
  • Odznaka pamiątkowa Oddziału Specjalnego ŻW w Warszawie – 2014.

Wyróżnienia

Siemoniak otrzymał także szereg wyróżnień, które są świadectwem jego zaangażowania i osiągnięć:

  • Honorowy obywatel gminy Mszana Dolna – 2009,
  • Tytuł Ambasadora Wałbrzycha – 2012,
  • Czeska i Słowacka Nagroda Transatlantycka – 2015.

Przypisy

  1. Oficjalne zaprzysiężenie nowych ministrów – priorytetem niezmiennie bezpieczeństwo. gov.pl, 13.05.2024 r. [dostęp 13.05.2024 r.]
  2. Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12.12.2023 r. [dostęp 13.12.2023 r.]
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13.12.2023 r. nr 1131.45.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1383).
  4. Zmiany już ruszyły. Jest nowy członek KNF. money.pl, 14.12.2023 r. [dostęp 15.12.2023 r.]
  5. Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12.12.2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  6. a b Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 20.10.2023 r.]
  7. Grzegorz Schetyna nie będzie startował w wyborach na szefa PO. Wskazał Tomasza Siemoniaka. wp.pl, 03.01.2020 r. [dostęp 03.01.2020 r.]
  8. Borys Budka nowym szefem PO. onet.pl, 25.01.2020 r. [dostęp 26.01.2020 r.]
  9. Grabarczyk usunięty z zarządu PO. Siemoniak i Budka – wiceszefami partii. rmf24.pl, 26.02.2016 r. [dostęp 26.02.2016 r.]
  10. a b Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 14.10.2019 r.]
  11. Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 01.08.2018 r.]
  12. Spotkanie ministra Siemoniaka z żołnierzami OSŻW w Warszawie. zw.wp.mil.pl, 21.05.2014 r. [dostęp 22.05.2014 r.]
  13. Spotkanie ministra Siemoniaka z żołnierzami OS ŻW. mon.gov.pl, 21.05.2014 r. [dostęp 22.05.2014 r.]
  14. Order od Ukrainy dla ministra Tomasza Siemoniaka. mswia.gov.pl, 28.01.2010 r. [dostęp 05.02.2023 r.]
  15. Prezydent powołał rząd Donalda Tuska. prezydent.pl, 18.11.2011 r. [dostęp 18.11.2011 r.]
  16. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02.08.2011 r. nr 1131-5-2011 o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 860).
  17. Wicepremier Tomasz Siemoniak laureatem nagrody. mon.gov.pl, 18.09.2015 r. [dostęp 23.09.2015 r.]
  18. Honorowi Obywatele Gminy. mszana.pl. [dostęp 08.08.2015 r.]
  19. Nowi Ambasadorzy Wałbrzycha. walbrzych24.com, 25.01.2013 r. [dostęp 19.09.2015 r.]
  20. Dzień Weterana – szacunek i wsparcie. army.mil.pl, 29.05.2013 r. [dostęp 02.06.2013 r.]
  21. Dzień Weterana – Wrocław 2013. army.mil.pl, 29.05.2013 r. [dostęp 02.06.2013 r.]
  22. Årsberetning 2012. Det kongelige hoff. kongehuset.no, marzec 2013. s. 44–45. [dostęp 05.12.2013 r.] (norw.).
  23. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 15.12.2014 r.] (est.).

Oceń: Tomasz Siemoniak

Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:21