Lech Roman Sobieszek, urodzony 23 października 1945 roku w Wałbrzychu, to postać, która wpisała się w historię Polski jako ważny działacz związkowy i robotnik. Jego życie symbolizuje walkę o prawa pracownicze oraz dążenie do społecznych zmian w trudnych czasach PRL.
W szczególności Sobieszek, będąc aktywnym uczestnikiem opozycji, czynnie angażował się w różne inicjatywy, które miały na celu wzmocnienie głosu obywateli w systemie, który ograniczał ich wolności. Lipcowe wydarzenia Sierpnia 1980 roku w Gdańsku były jednym z kluczowych momentów w jego życiu, gdyż stał się sygnatariuszem gdańskich porozumień sierpniowych, które otworzyły drogę do demokratycznych przemian w Polsce.
Lech Sobieszek zmarł 23 grudnia 2022 roku w Stoneham, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej historii oraz inspirację dla przyszłych pokoleń w walce o wolność i sprawiedliwość społeczną.
Życiorys
Lech Sobieszek, urodzony w skromnej rodzinie robotniczej, był synem Adama i Wandy. W 1962 roku ukończył zasadniczą szkołę zawodową z kierunkiem mechanizacji rolnictwa w Ziębicach. Po zakończeniu służby wojskowej, którą odbył w latach 1962–1964, podjął pracę we Wrocławskiej Fabryce Urządzeń Mechanicznych, gdzie pozostawał do 1967 roku.
Następnie zatrudnił się w Zakładach Azotowych „Puławy”, gdzie pracował aż do 1970 roku. Po tym okresie przeszedł do gdańskiego Siarkopolu. W Siarkopolu pełnił funkcję ślusarza przez dekadę, w latach 1970–1980, a dodatkowo w latach 1971–1974 zasiadał w zakładowej radzie robotniczej.
W sierpniu 1980 roku, w czasie historycznych wydarzeń, brał udział w strajku w swoim zakładzie pracy. Został wiceprzewodniczącym komitetu strajkowego, a także delegatem i członkiem prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, który działał w Stoczni Gdańskiej. Po wrześniu 1980 roku, Sobieszek aktywnie zaangażował się w ruch „Solidarności”, uczestnicząc w I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku jako delegat.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, jego życie uległo dramatycznym zmianom; musiał się ukrywać. Jego działalność nie ustała – współpracował z podziemnymi strukturami „Solidarności” w latach 1982–1985, zajmując się konstruowaniem nadajników UKF, które służyły do nadawania audycji Radia „Solidarność”. W 1985 roku rozpoczął pracę w Okręgowym Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji.
W tym samym roku został tymczasowo aresztowany z przyczyn politycznych i skazany na sześć miesięcy pozbawienia wolności. Po odbyciu kary, na wolność wyszedł w kwietniu 1986 roku. W 1987 roku podjął decyzję o emigracji, osiedlając się w Stanach Zjednoczonych, a konkretnie w Stoneham koło Bostonu.
Odznaczenia i wyróżnienia
Lech Sobieszek otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski w roku 2006, co jest jednym z najwyższych odznaczeń w Polsce. Ponadto, w roku 2000, został uhonorowany tytułem honorowego obywatela Gdańska, co podkreśla jego znaczące osiągnięcia oraz wkład w rozwój tego miasta.
Przypisy
- a b c d e Arkadiusz Kazański: Lech Sobieszek. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 11.01.2023 r.]
- Lech Sobieszek Obituary. legacy.com, 29.12.2022 r. [dostęp 11.01.2023 r.]
- Lech Sobieszek. tributearchive.com. [dostęp 11.01.2023 r.]
- Obwodowe komisje wyborcze powołane. wiadomosci.com, 10.10.2015 r. [dostęp 11.01.2023 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11.11.2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2007 r. nr 18, poz. 208).
- Honorowi obywatele Gdańska. gdansk.pl. [dostęp 03.05.2012 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Tomasz Siemoniak | Mirosław Lubiński | Leszek Dlouchy | Tadeusz Kaleniecki | Roman Szełemej | Ryszard Wawryniewicz | Urszula Kozłowicz | Jerzy Sędziak | Roman Ludwiczuk | Jerzy Więcław | Klaus Töpfer | Janusz Pałubicki | Augustyn Skrętkowicz | Grzegorz Macko | Stanisław Szatkowski | Alicja Chybicka | Kamil Zieliński (polityk) | Leszek Szewc | Bogumił Zych | Agnieszka Kołacz-LeszczyńskaOceń: Lech Sobieszek