Leszek Dlouchy


Leszek Władysław Dlouchy, który przyszedł na świat 1 czerwca 1953 roku w Wałbrzychu, to wybitny polski działacz związkowy, znany szczególnie z czasów PRL. Jego działalność w sferze społecznej i politycznej odgrywała istotną rolę w kształtowaniu życia publicznego tego okresu.

Oprócz zaangażowania w ruchy związkowe, Dlouchy pełnił również funkcję redaktora naczelnego tygodnika Jedność, gdzie jego prace przyczyniły się do wzmocnienia głosu społeczności robotniczych w Polsce. Jego wkład w dziennikarstwo nie tylko informował, ale również inspirował wiele pokoleń do aktywności obywatelskiej.

Życiorys

Leszek Dlouchy to osoba, której życie oraz kariera są pełne znaczących wydarzeń. Jest absolwentemPolitechniki Wrocławskiej. W latach 70. osiedlił się w Szczecinie, gdzie podjął pracę w Szczecińskiej Stoczni Remontowej „Gryfia”. W tym czasie stał się aktywnym uczestnikiem niezależnych spotkań, znanych jako Forum Młodych, które były organizowane przez Jarosława Piwara.

W 1980 roku brał udział w strajkach, które miały miejsce w Szczecinie, co stanowiło istotny moment w jego życiu. Został członkiem Komisji Robotniczej w stoczni „Gryfia”, a 19 sierpnia 1980 roku dołączył do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Jego zaangażowanie w ruch robotniczy zaowocowało tym, że stał się pomysłodawcą oraz redaktorem naczelnym pisma Jedność, które wydawano od 24 sierpnia 1981 przez MKS, a później Międzyzakładową Komisję Robotniczą. Po przekształceniu tego pisma, od 10 stycznia 1981 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego ogólnopolskiego tygodnika Jedność, wydawanego przez NSZZ „Solidarność” Region Pomorze Zachodnie.

W kwietniu 1981 roku Leszek Dlouchy został członkiem Regionalnej Komisji Wyborczej NSZZ „Solidarność”, a w listopadzie tego samego roku podpisał deklarację założycielską Klubów Samorządnej Rzeczypospolitej „Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość”. Niestety, 13 grudnia 1981 roku został internowany, co było wynikiem stanu wojennego w Polsce. Najpierw trafił do Zakładu Karnego w Goleniowie, a od stycznia 1982 roku przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Wierzchowie. Po długim okresie detencji, został urlopowany 23 lipca 1982, a formalne zwolnienie nastąpiło 8 sierpnia tego samego roku. Wkrótce później podjął decyzję o emigracji do Szwecji.

Na obczyźnie Dlouchy zdobył doświadczenie zawodowe w różnych branżach, w tym pracy w fabryce opakowań. Po powrocie do Polski w 1994 roku, rozpoczął działalność jako przedsiębiorca, zajmując się handlem kotłami grzewczymi. Jego zaangażowanie w życie publiczne Szczecina przyczyniło się do tego, że w latach 2005–2006 był zastępcą Prezydenta Szczecina, Mariana Jurczyka.

Odznaczenia

Leszek Dlouchy jest odznaczonym osobą, a jego osiągnięcia w tej dziedzinie są niezwykle istotne i godne uwagi.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 2006 roku,
  • Krzyż Wolności i Solidarności, przyznany w 2020 roku,
  • Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, który uzyskał w 2023 roku.

Przypisy

  1. Leszek Dlouchy odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości [online], dzieje.pl [dostęp 20.10.2023 r.]
  2. Encyklopedia Solidarności. Opozycja w PRL 1976–1989. Tom 3, wyd. Stowarzyszenie Pokolenie i IPN, Katowice-Warszawa 2019, s. 211
  3. Robert Kościelny, Artur Kubaj NSZZ „Solidarność” Region Pomorze Zachodnie, w: NSZZ „Solidarność” 1980-1989. Tom 3. Polska Północna, wyd. IPN, Warszawa 2010, s. 255
  4. Robert Kościelny, Artur Kubaj NSZZ „Solidarność” Region Pomorze Zachodnie, w: NSZZ „Solidarność” 1980-1989. Tom 3. Polska Północna, wyd. IPN, Warszawa 2010, s. 278
  5. Michał Paziewski Przedsierpniowa opozycja demokratyczna na Pomorzu Zachodnim, w: Między Warszawą a regionem. Opozycja przedsierpniowa na Pomorzu Zachodnim, wyd Uniwersytet Szczeciński i IPN, Szczecin 2008, s. 78
  6. a b Kubaj 2011, s. 351
  7. a b Kubaj 2011, s. 36
  8. a b Kubaj 2011, s. 32
  9. a b Kubaj 2011, s. 46
  10. Zastępcy Prezydenta Miasta Szczecin 2002-2006
  11. M.P. z 2021 r. poz. 158
  12. M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807

Oceń: Leszek Dlouchy

Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:6