Tadeusz Broś

---

Życiorys

Tadeusz Broś to postać, która na stałe wpisała się w polski świat kultury i sztuki. Swoją drogę artystyczną rozpoczął od studiów na PWST w Krakowie, jednak nie ukończył ich. Już w pierwszym roku nauki zagrał w filmie pod tytułem Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni, co otworzyło przed nim drzwi do profesjonalnej kariery. Po pewnym czasie przeniósł się do Grudziądza, gdzie nawiązał współpracę z Teatrem Ziemi Pomorskiej.

W latach 1972–1973 występował w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, co pozwoliło mu zdobyć cenne doświadczenie w branży. W międzyczasie przystąpił do eksternistycznego egzaminu aktorskiego w Ministerstwie Kultury i Sztuki, który zdał z wyróżnieniem, specjalizując się w sztuce estradowej.

Tadeusz był również członkiem Zespołu Reprezentacyjnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego Desant i aktywnie uczestniczył w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. Wyreżyserował także dziecięce widowisko Żołnierskie Przygody Tomaszka Pogody. W 1983 roku pełnił funkcję prowadzącego wybory Miss Polonia oraz koncert festiwalowy w Opolu.

Prowadził programy telewizyjne, w tym Teleferie, a przez dwa lata miał swój autorski kącik w programie Sobótka. Prowadził program dotyczący kulis teatru o nazwie Klub bez kurtyny, a od 1980 roku do wczesnych lat 90. XX wieku był głównym prowadzącym popularny program Teleranek, przyciągający młodych widzów.

W 1990 roku Tadeusz zapisał się na studia zaoczne na Wydziale Realizacji Telewizyjnej w PWSFTViT w Łodzi, które ukończył, zdobywając dyplom oraz uprawnienia do reżyserowania programów telewizyjnych. Po zakończeniu studiów skupił się na reżyserii koncertów i festiwali, zwłaszcza dziecięcych, oraz pełnił rolę dyrektora Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Dzieci i Młodzieży Specjalnej Troski w Ciechocinku.

Współpracował z grupą Papa Dance, z którą zaśpiewał popularną piosenkę Teleranka pt. „Na dzień dobry jestem dobry”. Jego kariera obejmowała także występy w Teatrze Syrena, gdzie pełnił funkcję asystenta literackiego. Później objął stanowisko redaktora naczelnego programu Rower Błażeja w TVP.

W 2000 roku zakończył swoją nigdy nieprzerwaną współpracę z Telewizją Polską. Pięć lat później zrealizował dla TVP dokument Centralny, czyli królowie życia, który poruszał temat młodzieży pochodzącej z trudnych rodzin. Po 2008 roku zaczął pracować jako taksówkarz, a następnie jako telemarketer. Był pierwszym, który złożył wniosek o upadłość konsumencką, zmagając się z problemami finansowymi, które nie pozwalały mu na pokrycie nawet odsetek od dużego długu.

Tadeusz Broś miał trudności z uzależnieniem od alkoholu. Zmarł dzień przed swoimi 62. urodzinami, 27 października 2011 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w podkrakowskiej Korzkwi, gdzie został pochowany 31 października 2011 roku.

W 2013 roku ukazała się książka będąca wywiadem rzeka z Tadeuszem Brosiem, autorstwa Anity Czupryn i Pawła Brzozowskiego, pod tytułem Tadeusz Broś Sorry Batory, czyli Przypadki Pana Teleranka, opublikowana przez wydawnictwo Replika (ISBN 978-83-7674-241-0).

Odznaczenia

Tadeusz Broś zdobył w 1988 roku prestigious order – Kawalera Orderu Uśmiechu, co jest wyrazem uznania za jego działalność na rzecz dzieci. Otrzymał on legitymację, której numer to 340.

---

Oceń: Tadeusz Broś

---