Lucyna Harc

---

Życiorys

Lucyna Harc przyszła na świat w 1968 roku w Wałbrzychu. Już od 1975 roku osiedliła się w Radomsku, gdzie rozpoczęła swoją edukację. Uczęszczała najpierw do Szkoły Podstawowej nr 9, a następnie kontynuowała naukę w I Liceum Ogólnokształcącym, wybierając klasę o profilu matematyczno-fizycznym. W 1987 roku osiągnęła istotny krok w swojej karierze edukacyjnej, zdobijając z powodzeniem świadectwo maturalne.

W latach 1987–1992 kształciła się na kierunku historii na Wydziale Nauk Historycznych i PedagogicznychUniwersytetu Wrocławskiego. Ukończenie studiów zaowocowało uzyskaniem tytułu magistra po obronie pracy, zatytułowanej „Polityka wewnętrzna ostatnich Antoninów” (odnosi się do Marka Aureliusza, Lucjusza Werusa i Kommodusa), która była tworzona pod opieką prof. dra hab. Tadeusza Kotuli.

Po sfinalizowaniu studiów, Lucyna Harc rozpoczęła pracę na macierzystej uczelni, w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Zatrudniona jako asystentka w Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii i Archiwistyki, w 2000 roku zdobyła stopień doktora nauk humanistycznych z zakresu historii, w specjalności nauki pomocnicze historii. Stopień ten uzyskała na podstawie rozprawy „Samuel Beniamin Klose na tle nowożytnej historiografii śląskiej do końca XVIII w. Studium historiograficzno-źródłoznawcze”, napisanej pod kierunkiem prof. Kazimierza Bobowskiego.

Rok później, w 2001 roku, zyskała tytuł adiunkta w swoim instytucie, co otworzyło przed nią nowe perspektywy zawodowe. W 2012 roku została wybrana na zastępcę dyrektora Instytutu Historycznego UWr, gdzie za swoją pracę otrzymała uznanie. W 2019 roku obroniła habilitację na podstawie zbioru publikacji „Od Joachima Cureusa do Johanna Gottloba Worbsa. Śląska historiografia doby nowożytnej.”

W ciągu swojej kariery Lucyna Harc zdobyła liczne nagrody, w tym nagrody rektora Uniwersytetu Wrocławskiego oraz w 2010 roku Medal Komisji Edukacji Narodowej. 17 lutego 2020 roku została powołana na stanowisko zastępcy Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, co podkreśliło jej znaczącą rolę w polskiej historiografii i archiwistyce.

Dorobek naukowy

Lucyna Harc prowadzi pasjonujące badania naukowe, które koncentrują się na historii Śląska. W szczególności bada okres nowożytny oraz historię historiografii, poświęcając uwagę dziewiętnastemu wieku. Dodatkowo zajmuje się takimi dziedzinami jak pomocnicze nauki historyczne, w tym neografia, archiwistyka oraz zarządzanie dokumentacją we współczesnym kontekście.

W swoim dorobku naukowym ma kilka znaczących publikacji, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w tych obszarach. Do najważniejszych z nich można zaliczyć:

• Samuel Beniamin Klose (1730–1798): studium historiograficzno-źródłoznawcze, Wrocław 2002, ISBN 83-229-2242-6,
• Gabriela Wąs, Lucyna Harc (red.), Religia i polityka: kwestie wyznaniowe i konflikty polityczne w Europie w XVIII wieku, Wrocław 2009, ISBN 978-83-229-3029-8,
• Johannes Sinapius; Olsnographia Leipzig und Franckfurt, 1706–1707, red. i wstęp Lucyna Harc, Wrocław 2012, ISBN 978-83-910595-5-5.

---

Oceń: Lucyna Harc

---